‘Wereldvrouw of ‘kut’ therapeut’?
Tja, hoe schrijf je een blog? En nog wel een blog over danstherapie terwijl dat juist een therapie is die je moet ervaren. Rosanne vroeg mij om de eerste gastblog te schrijven. Tuurlijk, ik vind het heel leuk en stoer dat ze een blog over haar therapieproces begint dus daar wil ik aan mee werken. Maar ik ben juist altijd degene die roept “vraag vooral cliënten hoe ze de therapie ervaren en of het effect heeft”. Zij zijn degene die het weten, degenen die haarfijn kunnen uitleggen hoe het voor hen werkt en of het werkt. Niet voor niets heb ik in mijn carrière zoveel mogelijk artikelen, interviews samen met één van mijn cliënten geschreven en gedaan. Ik kan wel leuk vertellen hoe het werkt maar de echte experts zijn toch de cliënten zelf.
Alhoewel, mijn bacheloropleiding eind jaren ’80 (jee, wat klinkt dat lang geleden) was ook een soort van therapie van 4 jaar lang. Niet makkelijk want in de opleiding kwam ik natuurlijk allerlei patronen van mijzelf tegen waarmee ik mijzelf staande hield en waardoor ik niet makkelijk bij mijn gevoelens kwam. Ik had geleerd om te ‘overleven’ vanuit mijn hoofd en wist werkelijk niet meer wat ‘voelen’ was laat staan dat ik het kon verwoorden. Daarvoor moest ik naar mijn lichaam, in beweging komen en weer gaan waarnemen wat daar gebeurde. Je wilt die eerste video, dansend, in mijn eerste opleidingsjaar echt niet zien! Verschrikkelijk wat was ik een hark! Gelukkig gaat de techniek snel en staat hij op een oude band, maar hij staat nog in mijn geheugen gegrift. Dus ik weet zeker ook wat danstherapie in houd en wat het kan betekenen. Nu jaren werkervaring en opleidingen later (als je meer wilt lezen dan bezoek vooral mijn website eens: www.vaktherapiedans.nl) kan ik zeggen dat ik heel veel geleerd heb tijdens deze eerste danstherapie opleiding. Op dat moment was het proces zeker niet altijd leuk en vooral ook lastig.
En dat is wat ik herken bij Rosanne: het is niet makkelijk om je lijf weer te voelen als je het jaren hebt uitgeschakeld. Het is zeker niet makkelijk om je emoties weer toe te laten als je deze jaren hebt weg gestopt omdat ze te pijnlijk zijn of omdat je niet wist wat je er mee moest. Je lichaam kan letterlijk pijn gaan doen van alles wat je vastgehouden hebt. Je realiseert je misschien dat je nog heel verdrietig, boos of angstig bent om alles wat er gebeurt is. Dat je boos bent op mensen die dicht bij je staan, of inmiddels verder van je weg zijn. Dat je verdrietig bent om alles wat je gemist hebt. Het lijf heeft zich, in die voorgaande jaren, letterlijk op slot gezet om die emoties waar te nemen: geen beweging in de romp, het bekken niet meer voelen en geen contact maken met je buik. Je armen en benen functioneren en het hoofd, dat is immers toch voldoende! Wat wil je nog meer? Totdat je merkt dat situaties, mensen je blijven triggeren, je toch niet zo gelukkig bent als dat je zou willen en/of dat je lichaam gaat protesteren en je veel lichamelijk klachten krijgt.
Binnen de danstherapie probeer ik samen met de cliënt het lichaam weer in beweging te krijgen zodat emoties weer gaan stromen het lichaam een andere houding, stand, gevoel kan toe laten. En ja, daar doen we soms hele rare oefeningen voor zoals Rosanne in haar blog al beschrijft: lopen en de voeten voelen op de grond, stampen, schuiven van voeten, kloppen van het hele lichaam, kracht gebruiken met schuimstaven, de ander mee nemen in beweging met behulp van handcontact, stemgebruik….en nog veel meer. Dit om te kijken hoe het lichaam reageert, welke emoties, beelden, gedachtes er
naar boven komen. Samen kijken waar deze reacties mee te maken hebben, waar komen ze vandaan, waar zijn ze ontstaan. Ik noem het in het begin een ‘samen puzzelen’ om te kijken wat aansluit, w
at helpend is, welke beweging er is. Ons contact hierin is belangrijk: wat gebeurt er in ons contact, waar
mag ik zijn in de ruimte, wat mag ik zien, wat mag ik horen? En ‘ja, waarom loop je achter mij in het ‘autistische rondje’, zoals Rosanne noemt in haar blog, want ook dat zegt wat over jouw ervaringen. En soms ben ik dan die ‘wereldvrouw’ of die ‘kut therapeut’ die net die snaar raakt die je diep hebt weg gestopt en die dan weer doodleuk zegt ‘vertrouw op je lichaam want je lichaam weet het.
foto gemaakt door Annet Oldenkamp photography