Angst

2 januari 2022

Nog twee dagen en dan moet ik de rit weer naar Arnhem weer maken. Mijn hoofd begint vol te raken en ik krijg alweer buikpijn. Niet omdat Renate niet aardig is, maar omdat ik denk dat ik elk moment daar kan breken. En dat ik begin te huilen en niet meer stop.

Ook omdat het het de week is dat mijn moeder vorig jaar onverwachts overleed. Het jaar is voorbij gevlogen. Maar ook echt gevlogen.

De gesprekken die ik zo graag met haar had willen voeren.

Ze waren er al nooit. Maar nu is het definitief.